Uczenie się a nauka. Co już wiemy o tych procesach? W jaki sposób przyczyniają się one do naszego funkcjonowania. W czym są pomocne?

Co to jest uczenie się, jak powinniśmy rozpatrywać ten proces? To proces poznawczy, jaki prowadzi do modyfikacji zachowania osobnika przy pomocy doświadczeń, to sprawia, że osobnik jest bardziej przystosowany do otoczenia. Umiejętność uczenia się, ale oczywiście w różnym zakresie mają ludzie, zwierzęta, a także komputery.

Jednocześnie, uczenie się może być bardziej świadome i nieświadome. Tego typu zagadnieniami zajmuje się tak naprawdę psychologia. Bardzo poznaną gałęzią psychologii, w której jest podejmowane to zagadnienie, jest behawioryzm. Uczenie się możemy podsumowywać jako czynność krótkotrwałą, albo jako zbiór działań podobnych, równoległych czy trwających długo. O tym, czy konkretna czynność w sumie ma miejsce jesteśmy w stanie wywnioskować na podstawie obserwowanych zmian. Uczenie więc jest procesem nabywania doświadczeń, jakie charakteryzują się modyfikacją zachowania. W pedagogice uczenie rozpatruje się w odniesieniu do zdolności uczenia.

Wyniki uczenia zależne są między innymi od pamięci, koncentracji a także motywacji. Jesteśmy w stanie wymienić też inne czynniki, jak uwaga, zainteresowania lub zdolności. Wszystko to przyczynia się do zdolności przyswajania wiedzy. Wynikiem uczenia się jest zdobycie określonej wiedzy albo umiejętności.

Czy podoba Ci się prezentowany tekst? Jeśli tak, to przeczytaj jeszcze szczegóły w serwisie acana classic red, gdyż one też mogą być dla Ciebie bardzo wartościowe.

Dzięki umiejętności uczenia się mogła powstać nauka, czyli autonomiczna część kultury, która służy wyjaśnianiu świata, w jakim żyje człowiek (sprawdź przykłady na Nauka jest budowana i rozpowszechniana przy pomocy metody naukowej, często definiujemy je jako paradygmaty.

Proces publikowania i powtarzanie badań w celu weryfikacji ich wyników pozwala na powstanie wiedzy naukowej i różnych wydawnictw naukowych, jakich misją jest promowanie nauki. Na przeciwstawnym biegunie, w opozycji do świata nauki jest tak zwana pseudonauka czy paranauka. Jej przedstawiciele bagatelizują naukowe podejście do badań. Naukowcy pokazują im jednakowoż, że korzystają oni z autorytetu nauki do promocji niezweryfikowanych hipotez. Domysłów, których nie zweryfikujemy naukowo. Jednocześnie, niektórzy uważają, że jest konflikt między realną nauką a pseudonauką. Tymczasem są to tak inne dziedziny postrzegania realności, że o konflikcie nie ma co mówić, jest raczej nadawanie na zupełnie innych falach. W ten sposób mamy dwa bieguny, czyli pierwszy z nich, gdzie prym wiodą zweryfikowane badania naukowe i drugi, w którym większy prym wiodą niesprawdzone fantazje.